Kim kimi harda gəldi, soyur, tamam talayır,
İmkanı varmı, yoxmu, o heç nəyə baxmayır.
Özünün cibi dolu, qarnı tox olsun deyə,
Razıdır həm vicdanın, adın güdaz verməyə.

Darda, çətinlikdə olan zaman mən,
Hamının əsl üzün yaxşı sezirəm.
Maskalı üzlərdən vaxt olur, inan,
Bu qərib şəhərdə, vallah, bezirəm.

Anasın atandır torpağın satan,
Vicdanın, görəsən, haçan salıbmış?
Bəlkə doğulanda vicdanı yoxmuş,
Qanını vicdansız qandan alıbmış?!

Ay pula qul olanlar!
Gözünüzü bir açın,
El-obaya düz baxın,
Hərislikdən tez qaçın!

Əl əli yumasa, əl üzü yumaz,
“Hörmət” eləməsən, əlin yuyulmaz.
O “hörmət” ki, ancaq cibləri gəzir,
Ciblər boş olanda olursan yesir.