Iki qışı saldım yola-
biri təbiətin,biri taleyin.
Iki qonaq saldım yola-
birin müvəqqəti, birin ömürlük.
Təbiətin qışı getdi-gələrdir,
taleyinki isə geridönməzdir.
Təbiətin qışı deyil zavallı,
taleyin qışıdır nəfəsi qallı.
Məhv elədim çəmənlərim,
bağlarımı solduran,
güllərimin qönçə ikən
boynun bükən, donduran
o şaxtanı, o qarı,
o boranı, o qışı…
Axır ki dəfn etdim
mən dəliqanlı
ömrümün yarısın
məhv edən qışı,
əlçatmaz gəncliyimi
dəfn edən qışı.