Əyri dünya adamları düz sözümü əyri sayır,
Əyri gözü ipə düzür, düz gözümü əyri sayır.

Nigarından səva bir dilbərə aşiq nəzər salmaz,
Gələ min qeyri Leyli, Məcnuna ondan nigar olmaz.

Cəm oldu əcəb toy günü mehman, mübarək!
Bəy həm bu gözəl məclisə sultan, mübarək!

Bu dünyanın nə özündə, nə varında gözüm var,
Bu dünyanın həm özünə, həm varına sözüm var.

Əməl var ki, yurdlar qurur, əməl var ki, viran qoyur,
Evlər qurub ucaltmayan əmələ əməl demərəm.

Bu qəzəl həsr olunur sevgili ustadımıza,
Odu söz nemətini həkk eliyən yadımıza.

Gözəl Şahbuz diyarının gözəl qızı xanım Dilbər,
Sən tək dilbər qarşısında uca dağlar başın əyər.

Nə yaxşı ki, adamların yaxşısı var bu dünyada,
Yaxşıların yaxşı adı itib getməz, düşər yada.

Cananını atıb gedən bir aşiqə “gəl” demərəm,
İlqarsızı aşiq sayan gözələ gözəl demərəm.

Özümlə olmayıram özümdə olmayanda,
Özüm özümə özgə oluram həmin anda.